Wskazania do zastosowania1:
Leczenie objawów żołądkowo-jelitowych czynnościowej niestrawności
niezwiązanej z chorobą wrzodową, takich jak:
-
uczucie wzdęcia brzucha
-
uczucie nadmiernej pełności w żołądku
-
ból w nadbrzuszu
-
dyskomfort
-
brak łaknienia
-
zgaga
-
nudności i wymioty
Dawkowanie1:
Zalecana dawka u dorosłych to:
150 mg na dobę, tj. 1 tabletka
3 razy na dobę, przed posiłkiem.
Dawka może być zmniejszona
w zależności od wieku pacjenta
i przebiegu choroby.
150 mg na dobę, tj. 1 tabletka
3 razy na dobę, przed posiłkiem.
Dawka może być zmniejszona
w zależności od wieku pacjenta
i przebiegu choroby.
ITOPRYD – jedyny prokinetyk w polsce
wskazany do leczenia dyspepsji czynnościowej
wskazany do leczenia dyspepsji czynnościowej
DYSPEPSJA CZYNNOŚCIOWA
Należy do najczęstszych chorób układu pokarmowego. Częstość jej występowania w różnych regionach świata ocenia się na od 10 do 40% ludności2,3. Pacjenci z dyspepsją czynnościową mają znacznie obniżoną jakość życia oraz stres emocjonalny związany z występowaniem objawów3.
Wg kryteriów rzymskich IV do rozpoznania
dyspepsji konieczne są3:
dyspepsji konieczne są3:
1. Obecność jednego lub więcej z objawów wymienionych poniżej:
-
uciążliwe uczucie pełności po posiłku
-
uciążliwe wczesne uczucie sytości
-
uciążliwy ból w nadbrzuszu
-
uciążliwe uczucie pieczenia w nadbrzuszu
ORAZ
2. Brak dowodów na obecność choroby organicznej
(w tym zmian patologicznych w endoskopii górnego
odcinka przewodu pokarmowego), mogącej
wyjaśniać pochodzenie objawów.
Powyższe kryteria muszą być spełnione przez co najmniej 3 miesiące, a początek objawów powinien wystąpić co najmniej 6 miesięcy przed rozpoznaniem.
Po 8 tyg. leczenia u 57, 59 i 64% pacjentów
otrzymujących itopryd w dawkach odpowiednio:
50, 100 lub 200 mg 3x/d*, nie występowały objawy
FD lub nastąpiła wyraźna poprawa, w porównaniu
z 41% pacjentów otrzymujących placebo (różnica
znamienna statystycznie dla wszystkich porównań
pomiędzy itoprydem i placebo).
Chociaż poprawa objawowa (oceniana w skali LDQ) wystąpiła we wszystkich grupach, analiza ogólna wykazała, że itopryd był istotnie lepszy od placebo (poprawa o 6,22 pkt; p=0,02), a największa poprawa wystąpiła w grupach przyjmujących 100 i 200 mg itoprydu 3x/d* (6,24 i 6,27 vs. 4,50 w grupie placebo; p=0,05). Analiza połączonego punktu końcowego obejmującego ból i uczucie pełności wykazała, że itopryd powodował większy odsetek odpowiedzi niż placebo (p=0,04).
otrzymujących itopryd w dawkach odpowiednio:
50, 100 lub 200 mg 3x/d*, nie występowały objawy
FD lub nastąpiła wyraźna poprawa, w porównaniu
z 41% pacjentów otrzymujących placebo (różnica
znamienna statystycznie dla wszystkich porównań
pomiędzy itoprydem i placebo).
Chociaż poprawa objawowa (oceniana w skali LDQ) wystąpiła we wszystkich grupach, analiza ogólna wykazała, że itopryd był istotnie lepszy od placebo (poprawa o 6,22 pkt; p=0,02), a największa poprawa wystąpiła w grupach przyjmujących 100 i 200 mg itoprydu 3x/d* (6,24 i 6,27 vs. 4,50 w grupie placebo; p=0,05). Analiza połączonego punktu końcowego obejmującego ból i uczucie pełności wykazała, że itopryd powodował większy odsetek odpowiedzi niż placebo (p=0,04).
(ITOPRYD)
– bezkompromisowy
w dyspepsji czynnościowej
w dyspepsji czynnościowej
ITOPRYD (NP.
)
– prokinetyk o wyjątkowym profilu bezpieczeństwa
Itopryd2,1,4:
nie wykazuje istotnych działań
niepożądanych ze strony OUN
- nie przekracza bariery krew – mózg
- działa wybiórczo: nie posiada powinowactwa do receptorów histaminowych i serotoninowych
nie wykazuje działań niepożądanych
związanych z układem
sercowo-naczyniowym
związanych z układem
sercowo-naczyniowym
nie wykazuje istotnych
interakcji lekowych
- jest metabolizowany poza układem cytochromu P450 przez monooksygenazę flawinową
- może wpływać na wchłanianie jednocześnie stosowanych leków doustnych*
Leczenie
objawowe GERD1
objawowe GERD1
Leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku w monoterapii
lub jako terapia dodana u pacjentów dorosłych leczonych inhibitorami pompy
protonowej (ang. proton pump inhibitors, PPI).
lub jako terapia dodana u pacjentów dorosłych leczonych inhibitorami pompy
protonowej (ang. proton pump inhibitors, PPI).
Zalecana dawka dla dorosłych wynosi 150 mg na dobę, tj. 1 tabletka 3 razy
na dobę przed posiłkiem przez maksymalnie 6 tygodni, gdy Predox jest stosowany
w monoterapii i maksymalnie przez 12 tygodni, gdy Predox jest stosowany
jako dodany lek do leczenia inhibitorami pompy protonowej (PPI).
na dobę przed posiłkiem przez maksymalnie 6 tygodni, gdy Predox jest stosowany
w monoterapii i maksymalnie przez 12 tygodni, gdy Predox jest stosowany
jako dodany lek do leczenia inhibitorami pompy protonowej (PPI).
Czas podawania leku w badaniach klinicznych wynosił
maksymalnie odpowiednio 6 i 12 tygodni.
maksymalnie odpowiednio 6 i 12 tygodni.
Dokładne dawkowanie produktu leczniczego oraz czas trwania
leczenia zależy od wieku i stanu klinicznego.
leczenia zależy od wieku i stanu klinicznego.
Dostępne wielkości opakowań:
50 mg x
100 tabl.
100 tabl.
50 mg x
90 tabl.
90 tabl.
50 mg x
40 tabl.
40 tabl.
1. ChPL leku Predox
2. Dąbrowski A. (red.) Wielka interna – gastroenterologia. Medical Tribune 2019. ISBN: 978-83-953472-6-9.
3. Stanghellini V et al. Gastroduodenal Disorders. Gastroenterology. 2016; 150(6):1380–1392.
4. Chojnacki J. Itopride in the treatment of kinetic disorders of gastrointestinal tract. Gastroenterology Review/Przegląd Gastroenterologiczny. 2011; 6(3):139–145.
2. Dąbrowski A. (red.) Wielka interna – gastroenterologia. Medical Tribune 2019. ISBN: 978-83-953472-6-9.
3. Stanghellini V et al. Gastroduodenal Disorders. Gastroenterology. 2016; 150(6):1380–1392.
4. Chojnacki J. Itopride in the treatment of kinetic disorders of gastrointestinal tract. Gastroenterology Review/Przegląd Gastroenterologiczny. 2011; 6(3):139–145.